18 maja 1920 roku w małżeństwie Karola Wojtyły seniora i Emilii (z domu Kaczorowskiej) urodził się drugi syn, którym był Karol Wojtyła junior. Jego ojciec był wojskowym, a matka sama zajmowała się domem, dorabiając czasami – wbrew swojemu słabemu zdrowiu jako szwaczka. Wojtyłowie mieli córkę – Olgę, która zmarła zaraz po urodzeniu oraz starszego od Karola o 14 lat syna Edmunda, który po studiach medycznych został lekarzem. Klimat domu rodzinnego kształtowała głównie pani Emilia, mimo że bardzo często na skutek choroby – leżała w łóżku. Religijną atmosferę wyczuwało się od razu po przekroczeniu progu mieszkania, w którym przy drzwiach wejściowych była umieszczona kropielniczka z wodą święconą. Za przekazywanie tradycji był odpowiedzialny ojciec. Zabierał Karola nad Skawę na spacery i uczył go historii Polski. To dzięki ojcu chłopiec przesiąkł patriotyzmem i tradycjami w okresie, kiedy Polska odzyskała niepodległość. Gdy Karol miał 9 lat zmarła mu mama, a trzy lata po jej śmierci stracił brata, który zaraził się szkarlatyną od swojej pacjentki. 18 lutego 1941 roku po długiej chorobie odszedł do wieczności jego ojciec.
Opracowali: Katarzyna Nowakowska i Włodzimierz Walczyński.